Αμβρακιά και Πολιτισμός

Στους οικισμούς που είναι σκαρφαλωμένοι στους επιβλητικούς και δύσβατους ορεινούς όγκους, άνθισε ένας γνήσιος Ελληνικός πολιτισμός που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνουν οι ομηρικοί οικισμοί, οι τάφοι με τα κτερίσματα, τα αρχαία αγάλματα σαν αυτό που βρέθηκε στην Αγία Τριάδα της Αμβρακιάς και που αναπαριστά τον Δία να κρατάει στο δεξί του χέρι το αστροπελέκι και στο αριστερό τον αετό, τα ξακουστά βυζαντινά και μεταβυζαντινά μοναστήρια, όπως το μοναστήρι της Μυρτιάς, τα τοξωτά γεφύρια, τα ανεπανάληπτα έργα τέχνης, η πλούσια πολιτιστική παράδοση.




Οι άνθρωποι εδώ διατήρησαν αναλλοίωτα τα ήθη, τα έθιμα τους την πλούσια πολιτιστική τους κληρονομιά χιλιάδες χρόνια. Αυτή η παράδοση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, από τον πατέρα στα παιδιά, από τον παππού και την γιαγιά στα εγγόνια. Δεν περιμένουν μόνο κάποια θρησκευτική εορτή για να πανηγυρίσουν. Ο τρύγος, το αλώνισμα του σταριού, το ξεφλούδισμα του καλαμποκιού, οι «παρακαλιές» για την μεταφορά της πέτρας και των πλακών από όλους τους χωριανούς για τις στέγες των σπιτιών και άλλα στοιχεία της καθημερινότητας ήταν και είναι ακόμα αφορμές για να συνδυάσουν την εργασία, τον εθελοντισμό με το τραγούδι, το χορό την διασκέδαση. Κοντά σ’ αυτά οι γάμοι, τα βαφτίσια, οι αρραβώνες, ο ερχομός των ξενητεμένων ή η αναχώρηση για την ξενητία, οι ονομαστικές εορτές, οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης : Χριστούγεννα, Πάσχα και οι γιορτές των Πολιούχων Αγίων του χωριού μας Παμμεγίστων Ταξιαρχών αποτελούσαν ευκαιρία να στηθεί ένα πανηγύρι, ένα γλέντι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το διήμερο πανηγύρι παλιότερα την Δευτέρα και την τρίτη ημέρα του Πάσχα. Την Δευτέρα γιορτάζουν όλα τα σπίτια της Αμβρακιάς που ήταν πάνω από τον υδραύλακα που κόβει το χωριό στη μέση και την τρίτη τα υπόλοιπα σπίτια εκτός βεβαίως αυτών που έχουν πένθος. Τις πιο πολλές φορές, αν και στο χωριό είχε ανέκαθεν πολλούς και καλούς οργανοπαίκτες (Τάκης Πυρπήλης, Αθαν. Κωστόπουλος, Χαρ. Γαρδίκης, Ιωάννης Σιαλμάς, Αθαν. Γιάχος, Παν. Αναστασόπουλος, Κων. Ψηλός, Κων. Τ. Γαρδίκης, Τασία Κωστοπούλου κλπ) εν τούτοις οι άνθρωποι συχνά προτιμούσαν και προτιμούν να τραγουδούν τραγούδια «της τάβλας» (επιτραπέζια) με το στόμα χωρισμένοι σε δύο παρέες οι οποίες τραγουδούν εναλλάξ.



Ξακουστό είναι το πανηγύρι της Αμβρακιάς το δεκαπενταύγουστο, για το πλήθος του κόσμου που συγκεντρώνει το κέφι και την άρτια οργάνωσή του. Ίσως δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο σ’ ολόκληρη την περιοχή της Τριχωνίδας. Πανηγύρι οργανώνεται και του Αγίου Πνεύματος που συμπίπτει με την γιορτή για τα Κεράσια. Ως γνωστόν η Αμβρακιά παράγει σπουδαία τραγανά κόκκινα κεράσια τα οποία παλιότερα με ξυλοκιβώτια μεταφέρονταν με τα μουλάρια και τα άλογα στην αγορά του Θέρμου και όχι μόνον. Απόδειξη της έγνοιας των κατοίκων για την διατήρηση της πολιτιστικής του κληρονομιάς και παράδοσης είναι και η ύπαρξη δύο πολύ δραστήριων πολιτιστικών Συλλόγων αυτού του Συλλόγου των Απανταχού Αμβρακιωτών με έδρα την Αθήνα και του Συλλόγου Αμβρακιωτών «το Παγγυράκι» με έδρα το Αγρίνιο.